Mało znane, często mylnie dołączane są do Pogórza Przemyskiego lub też do Bieszczad. Jednak to zupełnie oddzielne pasmo górskie, które opisuje prof. Jerzy Kondracki. Pasmo to poznaję za każdym razem, gdy odwiedzamy rodzinę, wędrując po jego zboczach i wierchach oraz na wycieczkach objazdowych, jak ta, gdzie zwiedzaliśmy cerkwie w Dolinie Sanu. Jeśli kiedyś zdecydujecie się na przystanek w drodze do lub z Bieszczad, to warto poznać choć część uroków Gór Sanocko – Turczańskiech, których strome zbocza opadają do doliny malowniczo meandrującej rzeki San. Bramą w Góry Sanocko – Turczańskie jest Sanok, którego północne tereny położone są u stóp gór. Gór, które bardzo lubię, choć wiem, że wędrowanie po nich do łatwych nie należy, a to za sprawą sporych przewyższeń i choć po mapie wprawny turysta zauważy, że góry nie są zbyt wysokie, to jednak wędrówki góra – dół – góra – dół, potrafią zmęczyć i wyczerpać nasze ostatnie pokłady energii.
Po drodze w Górach Sanocko – Turczańskich można podziwiać czynną kopalnię ropy naftowej, ruiny zamku, ośrodek szybowcowy, pomniki przyrody nieożywionej czy też piękne, drewniane świątynie.
Największą atrakcją kulturalną niewątpliwie jest muzeum – skansen budownictwa ludowego w Sanoku. Na jego rozległym terenie możemy podziwiać zabudowania świeckie takich grup etnograficznych jak: Bojkowie, Łemkowie, Dolinianie i Pogórzanie oraz sakralne. Można zobaczyć również szyb kopalni ropy naftowej oraz Rynek Galicyjski,w którego niektórych budynkach można odbić sporą ilość ozdobnych pieczątek, które będą ozdobą niejednego notesu. Naturalnie, skansen to nie jedyna atrakcja Sanoka, jednak one już nie leżą w opisywanym paśmie górskim.
Częściowo tereny Gór Sanocko – Turczańskich były/są bogate w słone źródła. Jednak wszystkie żupy solne zostały zlikwidowane przez władze austriackie po wyczerpaniu się złóż. Góry Słone (Góry Słonne lub też Góry Sanockie) były również zasobne w olej skalny. Nieczynne kopanki ropy naftowej możemy odnaleźć po dziś dzień, np. w Bykowcach. Jeśli będzie Wam mało, to polecam wycieczkę do Ropienki, gdzie wciąż czynna kopalnia eksploatuje złoża ropy naftowej w Karpatach. Jeśli Wam się uda, to może traficie w to miejsce, gdy kiwony będą w ruchu. Sobota wieczorem, to raczej jest czas postoju kiwonów, na który my właśnie trafiliśmy. Intensywny zapach ropy naftowej unosi się przy każdym szybie naftowym, których we wsi jest całkiem sporo. Część znajduje się przy głównej drodze przez wieś, część skrywają gęste lasy.
Kolejną atrakcją godną zobaczenia są ruiny zamku na Górze Sobień. Późną wiosną, tuż przy ścieżce można spotkać wyjątkowej urody kwiaty, lilię złotogłów. Urodziwe kwiaty wyrastają na zboczach góry. Piękne i różowe, z nakrapianymi ciemniejszymi plamkami, wyróżniają się znacznie wśród innych roślin. Po wejściu na teren zamku warto udać się w kierunku tarasu widokowego, skąd rozpościera się widok na Dolinę Sanu, Góry Sanocko – Turczańskie i Pogórze Bukowskie.
W górach możemy spotkać wiele ostańców skalnych, będących pomnikami natury nieożywionej. Kamień Leski, który znajduje się zaledwie kilka kroków od głównej drogi, zachwyca swoją potęgą, wysoki na ok. 20 metrów wygląda zjawiskowo wśród gęstego lasu. Piaskowiec, z którego zbudowany jest Kamień, jest dość twardy i odporny na działania atmosferyczne.
Jeśli jeszcze nie jesteście zmęczeni to polecam udać się na przejażdżkę drezynami rowerowymi, których bazą jest dawna stacja kolejowa w Uhercach Mineralnych. Atrakcja wymaga od nas sprawności fizycznej oraz współtowarzyszy, którzy chętnie zmienią nas na trasie, gdy już opadniemy ze wszystkich sił.
Czy to wszystkie atrakcje w Góra Sanocko – Turczańskich? Odpowiedź brzmi nie! Dlatego bądźcie czujni, ciąg dalszy nastąpi…
