Warto ruszyć się z domu, choćby na krótki spacer! Warto ruszyć się, gdy prognozy pogody zapowiadają bezchmurne niebo, gdy liście przebarwiły się na różne kolory od jasnego żółtego, przez rdzawe po czerwone. Warto ruszyć na Polesie. Choć odpowiedniejsza porą wydaje się być wiosna, gdy ptaki zaczynają zlatywać w te rejony, gdy woda sięga do kładek poprowadzonych przez mokradła. Jednak jesienią, gdy paleta barw na drzewach przyprawia o zawrót głowy, miejsce takie jak Poleski Park Narodowy wydaje się jak najbardziej odpowiednie dla jesiennych spacerów na łonie natury. Natury tak pięknej, że brakuje słów by ją opisać. To trzeba zobaczyć na własne oczy.
Czy Poleski Park Narodowy zwiedza się długo czy krótko? Ile powinna trwać wizyta w Parku? Czego możemy spodziewać się po spacerach po wyznaczonych ścieżkach przyrodniczych? Czy w Parku spotkamy łosia? Czy uda nam się wypatrzyć żółwia błotnego? Ile ptaków zobaczymy nad stawami? Jakie ścieżki przyrodnicze zobaczyć? Na powyższe pytania znajdziecie odpowiedzi poniżej.
Poleski Park Narodowy można zwiedzić nawet w jeden dzień, jednak trzeba odpowiedzieć sobie na pytanie czy nie będzie to zbyt męczące dla naszego organizmu. Część ścieżek poprowadzony została po kładkach, gdzie dozwolony jest jedynie ruch pieszy. Dla tych, którzy tak jak my, kondycją nie grzeszą taki wysiłek może nie być korzystny. Dlatego proponuję podzielić zwiedzanie Parku na dwa dni i ewentualne połączenie spędzenia czasu na łonie natury z zobaczeniem najważniejszych zabytków w Lublinie. Takie rozwiązanie wydaje się być najbardziej optymalne.
Poleski Park Narodowy to stosunkowo młody obszar ochronny, gdzie udało się uchronić przed osuszaniem wiele cennych obszarów. Gdyby nie determinacja wielu ludzi nauki, zapewne dziś nie moglibyśmy wędrować po cennych przyrodniczo obszarach.
Czego możemy spodziewać się wędrując po przyrodniczych ścieżkach w Poleskim Parku Narodowym? Przede wszystkim aktywnego odpoczynku, gdzie głowa uwalnia się od codziennych spraw. Gdzie oczy nasycone kojącymi barwami natury odpoczywają od ekranów komputerów i telefonów komórkowych. Jeśli będziemy mieć szczęście, to na swojej drodze spotkamy łosia, którego majestatyczny chód tak nas zauroczy, że aż z wrażenia nie będziemy wstanie drgnąć.
W dwa nieśpieszne dni, gdy w drodze do Poleskiego Parku Narodowego spędzimy trochę czasu w Lublinie, polecam wędrówkę czterema ścieżkami przyrodniczymi: Spławy, Czahary, Perehod i Dąb Dominik oraz odwiedzenie siedziby Parku, gdzie w kuwetach żyją młode żółwie błotne.
Teraz wystarczy zaopatrzyć się w wygodne obuwie oraz niekrępujący ruchów strój i można ruszać na poznanie poleskiej przyrody. Warto pamiętać o zapasie wody i innych płynów oraz dla mięsożernych o kiełbasce na ognisko!
Chyba najbardziej popularną ścieżką w Poleskim Parku Narodowym jest ścieżka przyrodnicza Spławy. Wędrówkę zaczynamy spod budynku Muzeum, gdzie pozostawiamy auto na niewielkim parkingu. Początkowo idziemy drogą przez środek wsi Stare Załucze, po czym skręcamy w polna drogę, gdzie po przejściu kilkudziesięciu metrów swój początek ma ścieżka. Zaczynamy wędrówkę po wąskich kładkach, licząc na spotkanie z łosiem. Jest ono jednak bardzo nierealne, ponieważ przez szlak przeszły już tłumy ludzi, które na pewno skutecznie łosie odstraszyły. Podczas wędrówki kładkami obserwujemy w pierwszej części ścieżki łąki świeże i wilgotne, które są użytkowane. Ponoć na wiosnę można zaobserwować tu storczyki. Następnie wędrujemy przez teren torfowiska niskiego, które bogate jest w różną roślinność, w tym turzyce. Wśród roślinności wypatrujemy choćby najmniejszego ruchu w nadziei ujrzenia króla bagien. Niestety nasze wypatrywania na nic się zdają, wędrujemy więc dalej. Spacer wąskimi kładkami to nie lada wyzwanie, szczególnie gdy z naprzeciwka w naszą stronę przemieszczają się osoby jadące na rowerach. Swoją drogą, przy wjazdach na kładki jest wyraźnie zaznaczone, że nie można poruszać się na rowerach. Skąd więc przekonanie rowerzystów, że to dobry pomysł, by rowerami pokonać kładki? Kładki przeprowadzają nas przez bagienny las mieszany, który o tej porze roku jest dość suchy i tam gdzie wiosną zalega dużo wody, jesienią nie ma już po niej śladu. Ścieżka prowadzi dalej przez ols, gdzie dominuje olsza czarna. Po minięciu zadaszenia i miejsca na ognisko odbijamy lekko w lewo, by udać się nad Jezioro Łukie. Jezioro jest największym zbiornikiem na terenie Poleskiego Parku Narodowego, gdzie można obserwować bogatą florę nawodną i szuwarową. Fauna jaką podczas wędrówki zauważamy to kaczki i czernice. Na drogę powrotną wybieramy szlak przez ols ku zadaszeniu Zawadówka tak, aby nie powtarzać trasy. Ścieżka w części do miejsca odpoczynku jest poprowadzona również po kładkach. Później szlak poprowadzony został polną drogą, aż pod miejsce parkingowe.
Ścieżka przyrodnicza Spławy jest idealna na początek naszej przygody z Poleskim Parkiem Narodowym. W kolejnym poście przedstawione zostaną trzy kolejne ścieżki, które mam nadzieję, jeszcze bardziej zachęcą Was do odwiedzenia zielonej części Polesia Lubelskiego.
Ścieżka przyrodnicza „Spławy”
dystans: 3,5 km do Jeziora Łukie, powrót 3,9 km znad Jeziora Łukie do Ośrodka Dydaktyczno – Muzealnego Poleskiego Parku Narodowego
czas przejścia: całość trasy ok. 2 godz.
cena: wejście na ścieżkę jest płatne 6 zł/ os., bilet jednodniowy 12 zł/os, bilety do kupienia w kasie Ośrodka
parking: przy Ośrodku Dydaktyczno – Muzealnym Poleskiego Parku Narodowego skąd również możemy udać się nad oczko wodne, gdzie będziemy mieć możliwość zobaczenia dorosłych osobników żółwia błotnego
udogodnienia: na trasie znajdują się dwa zadaszenia gdzie można odpocząć, w tym jedno z miejscem do palenia ognisk, na ścieżce Spławy jest jedno miejsce do odpoczynku, natomiast przy kładkach przez las łęgowy miejsc na odpoczynek jest już więcej
